De beperkingen van vastbindende sjorren

De eenvoudigste methode voor het beveiligen van de laad is het vasthouden van het vastbinden. Dit omvat het plaatsen van ten minste twee sjorrenbanden over een ladingseenheid, zoals een doos of krat, die vervolgens worden vastgedraaid tot de juiste spanning met behulp van een geschikte ratel. Dit beveiligt het object niet. Aanhending verhoogt de wrijving tussen het object en de laadvloer, die de kans vermindert dat het object beweegt. Hoe strakker de riemen, hoe groter de wrijving. Maar als er een kracht is die groter is dan de wrijving, zal het object bewegen. 

Een eenvoudige berekening kan worden gebruikt om te bepalen wat voor soort sjorrenbanden moeten worden gebruikt en met welke kracht. Dit is de zogenaamde pretensiekracht (STF).

Beperkingen van het vastleggen

Bindend sjokken heeft twee zeer belangrijke beperkingen:

1. Bind Down Lashing is Niet geschikt voor extreem zware ladingen, omdat een onevenredig groot aantal sjemmings moet worden gebruikt. Wrijvingsmaterialen gebruiken  is in sommige gevallen mogelijk, maar de capaciteit van de riemen moet van tevoren nauwkeurig worden berekend en ze moeten zeer nauwkeurig worden toegepast.

Wrijving tussen objecten

2. Objecten die op elkaar staan ​​of liggen Wees nooit beveiligd Tie downsing gebruiken. Dit komt omdat de berekening bij het vastbinden van sjouwen gebaseerd is op de wrijving tussen het onderste object en de laadvloer. Bij het stapelen moet ook rekening worden gehouden met de wrijving tussen de objecten zelf. Als er bijvoorbeeld stalen balken bij betrokken zijn, hebben ze zeer weinig wrijving in relatie tot elkaar en is het risico op glijden tijdens abrupt remmen bijvoorbeeld zeer hoog. Dit vereist daarom afzonderlijke berekeningen, waarbij een oplossing kan worden gevonden door wrijvingsmaterialen tussen de geladen objecten toe te passen. 

Belangrijk is dat de haakse hoek, de hoek tussen het sjorrenapparaat en de laadvloer zo groot mogelijk moet zijn.