Ograniczenia wiązania

Najprostszą metodą zabezpieczania obciążenia jest uderzenie. Obejmuje to umieszczenie co najmniej dwóch pasków do obciążenia na jednostkę ładunkową, takie jak pudełko lub skrzynia, które są następnie dokręcane do prawidłowego napięcia za pomocą odpowiedniej zapadki. To nie zabezpiecza obiektu. Dokręcenie zwiększa tarcie między obiektem a podłogą ładunkową, co zmniejsza prawdopodobieństwo poruszania się obiektu. Im mocniejsze pasy, tym większe tarcie. Ale jeśli istnieje siła większa niż tarcie, obiekt się porusza. 

Można zastosować proste obliczenia do ustalenia, jaki rodzaj pasków do uderzenia należy użyć i z jaką siłą. Jest to tak zwana siła pretensji (STF).

Ograniczenia związane

Związane przywiązanie ma dwa bardzo ważne ograniczenia:

1. Związane uderzenie jest Nie nadaje się do bardzo ciężkich obciążeń, ponieważ należy zastosować nieproporcjonalnie dużą liczbę bełkotów. Za pomocą materiałów tarcia  w niektórych przypadkach jest możliwe, ale pojemność pasków musi być dokładnie obliczana z wyprzedzeniem i należy je dokładnie zastosować.

Tarcie między obiektami

2. Obiekty stojące lub leżące na sobie Nigdy nie daj się zabezpieczyć Za pomocą krawatów. Wynika to z faktu, że obliczenia, gdy wiązanie są oparte na tarciu między dolnym obiektem a podłogą ładującą. Podczas układania należy również wziąć pod uwagę tarcie między samymi przedmiotami. Jeśli na przykład zaangażowane są stalowe wiązki, mają bardzo niewielkie tarcie w stosunku do siebie, a na przykład ryzyko przesuwania się podczas nagłego hamowania jest bardzo wysokie. Wymaga to zatem osobnych obliczeń, w których można znaleźć rozwiązanie poprzez zastosowanie materiałów tarcia między załadowanymi obiektami. 

Co ważne, kąt uzasadnienia, kąt między urządzeniem do obciążenia a podłogą ładującą, powinien być tak duży, jak to możliwe.